جنگ 12 روزه
اما آنچه زیباست، وقتی است که مادر تابلو را به دست می‌گیرد. خیره به چشمانِ معصومِ پسرش که در بالای تابلو خودنمایی می‌کند، می‌ماند و بعد سرش را به زیر می‌اندازد و چشمانش را می‌بندد. در این لحظات، کسی نمی‌داند که مادر به چه فکر می‌کند یا در دنیای او ساعت چند است!!
24 تیر 1404 - 14:14
