به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کمیته امداد، فرانگیس عسگری، 62 ساله، دارای 3 فرزند و سرپرست خانوار می باشد، او از 18 سالگی وارد کار خیاطی می شود اما در ادامه تصمیم می گیرد بافندگی کند و  قدم در این مسیر می گذارد و موفقیت های زیادی را با آموزش هنرجویان کسب می کند.  
او می گوید: من اصالتا اصفهانی هستم اما چون خواهرم در مشهد ازدواج کرد من هم به مشهد مهاجرت کردم، کار خیاطی را ابتدا به عنوان کمک خرج زندگی با یک چرخ خیاطی معمولی شروع کردم اما درادامه و بعد از اینکه در سن 30 سالگی سرپرست خانواده شدم و دوست نداشتم تحت پوشش کمیته امداد باشم و میخواستم خودم روی پای خودم بایستم لذا کار خیاطی را با جدیت دنبال کردم، بعد از مدتی تصمیم گرفتم به سمت بافندگی بروم چرا که خیاطی را کار اشباع شده می دیدم. از 30 سال پیش آموزش بافندگی می دادم  و اولین زن هستم که پروانه بهره برداری تریکوکشبافت را دارم .  
ابتدا با ماشین های دستی بافندگی می کردم تا اینکه تعداد 300 ماشین برقی بافندگی در دهه 60 وارد ایران شد و قرار شد آموزش های لازم  برگزار شود اما به دلیل تحریم ها این اتفاق نیفتاد و این ماشین ها بلا استفاده در دست خریداران ماند اما من تلاش کردم که نحوه کار با این دستگاه را یاد بگیرم ، تلاش زیادی انجام دادم  با اساتید زیادی ارتباط برقرار کردم و از ااینترنت کمک گرفتم و خودم نیز خلاقیت به خرج دادم تا اینکه نحوه کار با دستگاه را فراگرفتم و آن را نیز ارائه دادم و مجوز بافت با این دستگاه را دریافت کردم. 
در ادامه فراخوان به تمام کشور برای افرادی که این دستگاه را دارند اما کار با آن را بلد نیستند، ارسال کردم و آموزش های لازم برگزار شد و آنها نیز توانستند با دستگاهها بافندگی کنند. من با این ماشین چند هزار لباس بافت را تولید کردم و و الان بازنشست شدم اما همچنان کارگاه آموزشی برگزار می کنم اما بافت انجام نمی دهم. .  
تلاش و کوشش در هر کاری بسیار مهم است، من در آن زمان بازار یابی و فرش انجام می دادم و تا کرمانشاه برای فروش رفتم، در همه نمایشگاه ها در سراسر ایران شرکت می کردم و محصولات خود را ارائه می دادم  و به بیش از 500 نفر آموزش بافندگی و خیاطی دادم و 12 نفر را با این کار بیمه کردم و هم اکنون حقوق بازنشستگی دریافت می کنند.  
آرزوی من این بود که یک مجتمع داشته باشم که تمام کارهای تولیدی در آنجا انجام شود که ارباب رجوع وقتی وارد میشود با دست پر برگردد و قرار شد در چناران این اتفاق بیفتد و تمام کارهای آن انجام شد و مجتمعی هم برای این امر در نظر گرفته شد ولی به سرانجام نرسید . در این مجتمع غرفه هایی برای آموزش پیش بینی شده بود. 
در روستاها با دریافت مبلغ اندک ایجاد اشتغال داشتم و زنان زیادی از این طریق توانستند کسب درآمد کنند و بسیار خوشحال هستم که توانستم فرد مفیدی باشم . 
در دهه 90 مبلغ 50 میلیون تومان تسهیلات از کمیته امداد برای خرید تجهیزات جدید گرفتم  و در سال 1401 مبلغ 100 میلیون تومان دیگر برای توسعه کا دریافت کردم که بسیار برای من اثرگذار بود و این حمایت کمیته امداد بسیار خوب است. 
از مهمترین خصوصیات من اخلاق و رفتار و حوصله خوب من است، مهربان و دلسوز و پرتلاش هستم و به دیگران هم توصیه می کنم در انتخاب هر شغل و حرفه ای علاوه بر اینکه تلاش و کوشش داشته باشند، حسن خلق نیز بسیار مهم است.  
ار آرزوهای من این است که از این دستگاهها وارد ایران شود و علی رغم تلاش های زیاد اما این امر محقق نشده ایت و امیدوارم به زودی محقق شود و من آمادگی دارم به صورت رایگان کار با این دستگاهها را ـآموزش دهم.