
روایت علی بابایی، جوانی که پسماند کشاورزی را به فرصت تبدیل کرد
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کمیته امداد، در روزگار امروز که دغدغه اشتغال جوانان و بحرانهای زیستمحیطی همزمان ذهنها را درگیر کرده است، نمونههایی از تلاش و نوآوری نشان میدهد که میتوان از دل مشکلات، فرصتهای تازه آفرید. کمیته امداد امام خمینی (ره) با ارائه وامهای اشتغالزایی، زمینهساز حرکت بسیاری از جوانان به سمت کارآفرینی شده است. یکی از این جوانان، علی بابایی، دانشجوی دکتری مکانیزاسیون کشاورزی است که با همت و حمایت کمیته امداد توانست ایدهای نو در مدیریت پسماندهای کشاورزی را به مرحله تولید و اشتغال برساند.
جرقه یک ایده در دانشگاه
علی بابایی، متولد ۱۳۷۶، در دوران تحصیل کارشناسی ارشد خود در دانشگاه فردوسی مشهد به دنبال موضوعی برای پایاننامه بود که بتواند یک معضل واقعی کشور را حل کند. او پس از بررسیهای فراوان دریافت که پسماندهای کشاورزی بهعنوان یکی از بزرگترین مشکلات این حوزه، معمولاً بدون استفاده دفن یا سوزانده میشوند و به هدر میروند.
او به همراه دو نفر از همدانشگاهیهایش، تحقیق روی این ضایعات را آغاز کرد و موفق شد با فرآوری آنها، بیوکامپوزیتهایی تولید کند که نهتنها دوستدار محیطزیست هستند، بلکه به رشد گیاه نیز کمک میکنند. یکی از محصولات شاخص این تیم، گلدانهای زیستتخریبپذیر بود؛ گلدانهایی که پس از انتقال نشا به زمین، در خاک تجزیه میشوند و مواد مغذی در اختیار ریشه قرار میدهند.
از اختراع تا کشت آزمایشی
موفقیت اولیه باعث شد این ایده ثبت اختراع شود و تیم بابایی در پارک علم و فناوری دانشگاه فردوسی مستقر گردد. سپس نمونههای اولیه در مزرعههای آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت: سه هکتار خربزه و دو هکتار گوجه با همکاری جهاد کشاورزی تحت کشت قرار گرفتند. نتایج نشان داد محصول تولیدی کاملاً کاربردی، کارآمد و سازگار با محیطزیست است.
حمایت کمیته امداد؛ نقطه عطف کار
مسیر تبدیل یک ایده دانشگاهی به تولید نیمهصنعتی، نیازمند سرمایه و تجهیزات بود؛ جایی که نقش کمیته امداد پررنگ شد. بابایی میگوید: «اگر تسهیلات کمیته امداد نبود، کار ما هیچوقت به مرحله اجرا نمیرسید. در سال ۱۴۰۱، ۱۰۰ میلیون تومان وام برای راهاندازی کارگاه نیمهصنعتی دریافت کردیم و در سال ۱۴۰۲ نیز ۵۰ میلیون تومان برای رهن گلخانه. همین حمایتها باعث شد امروز ۸ نفر به صورت مستقیم و حدود ۲۰ نفر به صورت غیرمستقیم مشغول به کار شوند.»
چالشهای مسیر کارآفرینی
بابایی از سختیهای راه نیز میگوید: «به خاطر اینکه کار به درآمد نمیرسید، اعضای تیمم خیلی سریع دلسرد میشدند و میرفتند. در بسیاری از مراحل مجبور بودم به تنهایی کار را پیش ببرم که یکی از سختترین بخشهای مسیر بود. بخش دشوار دیگر بحث هزینهها و نقدینگی بود؛ اغلب مواقع با کمبود منابع مالی روبهرو میشدیم.»
او ادامه میدهد: «با راهاندازی مجموعه گلخانه، خوشبختانه یک درآمد ثابت ایجاد شد. در شرایط فعلی اگر بتوانیم کار را گسترش دهیم و به پایداری برسانیم، بسیار ارزشمند خواهد بود. من واقعاً ممنونم که در این شرایط سخت کشور از ما حمایت شد؛ جوانان به این حمایتها نیاز دارند، وگرنه مثل بسیاری از دوستانم که مهاجرت کردند، شاید من هم ناچار به ترک کشور میشدم.»
اشتغالزایی و آینده روشن
در حال حاضر، این مجموعه علاوه بر تولید گلدانهای زیستتخریبپذیر، فعالیتهای گلخانهای نیز دارد. ۴ نفر در گلخانه و ۳ نفر در بخش بستهبندی و تولید مشغول به کار هستند و به گفته بابایی، این رقم میتواند با جذب سرمایه بیشتر افزایش یابد.
او چشمانداز آینده را چنین ترسیم میکند: «اگر بتوانیم حدود ۴ میلیارد تومان سرمایه جذب کنیم، ظرفیت اشتغال مستقیم برای ۲۰ نفر ایجاد میکنیم. کشاورزی یکی از بکرترین و پردرآمدترین حوزهها در کشور ماست و میتواند بستری برای رشد جوانان و ایدههای نو باشد.»
بهکارگیری مددجویان کمیته امداد
نکته مهم دیگر در فعالیتهای بابایی، بهکارگیری مددجویان کمیته امداد در مجموعه است. او توضیح میدهد: «در حال حاضر دو مددجوی کمیته امداد را به کار گرفتهایم و یک نفر هم در حال گذراندن کارآموزی است. یکی از این افراد را نیز بیمه کردهایم.»
این موضوع نشان میدهد که حمایت اولیه کمیته امداد نه تنها زمینهساز اشتغال برای بابایی و همکارانش شد، بلکه حالا او خود به یک راهبر شغلی برای مددجویان دیگر تبدیل شده است.
روایت علی بابایی نشان میدهد که چگونه یک دانشجوی جوان با دغدغهای زیستمحیطی توانست از دل ضایعات کشاورزی محصولی دانشبنیان و کاربردی بسازد. اما آنچه این مسیر را عملی و ماندگار کرد، حمایت کمیته امداد بود؛ حمایتی که نهتنها باعث خودکفایی یک جوان شد، بلکه زمینهساز اشتغال برای دیگران نیز گردید.
m vahdat, [۰۲.۰۹.۲۵ ۱۳:۵۸]
این تجربه بار دیگر ثابت میکند که با ترکیب ایده، تلاش و حمایت درست، میتوان آیندهای روشنتر برای جوانان و اقتصاد کشور رقم زد.